Η δημιουργία των Μηχανών
Με τις Υπόγειες Αποικίες να χρειάζονται να έρθουν σε επαφή με την επιφάνεια, η ιδέα της δημιουργίας ανθρωποειδών μηχανών άρχισε να παίρνει μορφή. Η διαδικασία σχεδίασης πέρασε από διάφορες φάσεις πριν καταλήξει σε μια μηχανή ικανή να επιβιώσει και να λειτουργήσει στην επιφάνεια του πλανήτη.

1η Γενιά Η πρώτη γενιά μηχανών ήταν στοιχειώδης και αντιμετώπισε αρκετές προκλήσεις. Τα άκρα τους ήταν άκαμπτα, χωρίς την επιδεξιότητα που απαιτείται για περίπλοκες εργασίες. Ως αποτέλεσμα, η ικανότητά τους να χρησιμοποιούν πολύπλοκα εργαλεία ήταν εξαιρετικά περιορισμένη. Οι περισσότερες από αυτές τις μηχανές που στάλθηκαν στην έρημο απέτυχαν να επιστρέψουν, αναδεικνύοντας σημαντικές ατέλειες στο σχεδιασμό: περιορισμένη διάρκεια ζωής της μπαταρίας, αδυναμία επαναφόρτισης χωρίς επιστροφή στις Υπόγειες Αποικίες και ζημιές από μεταλλικά θραύσματα στον αέρα που μόλυναν τα εσωτερικά τους συστήματα.

2η Γενιά Η δεύτερη γενιά είχε στόχο να αντιμετωπίσει τις αδυναμίες της προηγούμενης. Σημαντικές καινοτομίες περιλάμβαναν την εισαγωγή αισθητήρων πόνου και κόπωσης. Ο πόνος ενσωματώθηκε για να βοηθά τις μηχανές να εντοπίζουν εσωτερικές ζημιές, ενώ η παρακολούθηση της κόπωσης αποσκοπούσε στη διαχείριση της κατανάλωσης ενέργειας με πιο αποδοτικό τρόπο. Αυτή η γενιά είδε αυξημένο επίπεδο ενσυναίσθησης από τους ανθρώπους, οι οποίοι άρχισαν να αλληλεπιδρούν με τις μηχανές πιο προσωπικά. Τα παιδιά έπαιζαν μαζί τους, οι άνθρωποι συνομιλούσαν μαζί τους και τους προσέφεραν δώρα, όπως ρούχα και κοσμήματα. Οι μηχανές λατρεύονταν ως δυνητικοί σωτήρες, και η ταλαιπωρία τους κατά τις αποστολές οδήγησε σε μια κουλτούρα σεβασμού και φροντίδας. Στήθηκαν αγάλματα προς τιμήν τους και καθιερώθηκε ετήσιος εορτασμός. Παρά αυτές τις προόδους, οι μηχανές συνέχιζαν να δυσκολεύονται με τη διαχείριση της ενέργειας και τα αποτελέσματα δεν ήταν αντάξια των προσδοκιών. Ως εκ τούτου, ο σχεδιασμός της δεύτερης γενιάς εγκαταλείφθηκε γρήγορα, με μόνο λίγες δεκάδες μονάδες να έχουν παραχθεί.

3η Γενιά Η τρίτη γενιά αντιπροσώπευε έναν πλήρη επανασχεδιασμό. Οι μηχανές τώρα εξοπλίστηκαν με αποσπώμενα άκρα, επιτρέποντάς τους να αλλάζουν εξαρτήματα ανάλογα με τις απαιτήσεις της εκάστοτε εργασίας. Επιπλέον, είχαν ελαφριά και αντικαταστάσιμα άκρα για να αντιμετωπίζουν τις ζημιές. Αυτή η γενιά βασίστηκε στα χαρακτηριστικά της προηγούμενης, όπως οι αισθητήρες πόνου και κόπωσης, αλλά εισήγαγε και τα συναισθήματα. Παρόλο που τα συναισθήματα επέτρεψαν στις μηχανές να εμπνέουν και να υποστηρίζουν η μία την άλλη, έφεραν και νέες προκλήσεις. Ο πόνος και η κόπωση οδήγησαν τις μηχανές σε έλλειψη κινήτρου. Για να αντιμετωπιστούν αυτές οι πολυπλοκότητες, τα συναισθήματα ισορροπήθηκαν προσεκτικά, αλλά οι μηχανές ανέπτυξαν επίσης αισθήματα θυμού προς τους δημιουργούς τους. Ως προληπτικό μέτρο, οι άνθρωποι εφάρμοσαν μέτρα ασφαλείας για να αποτρέψουν τις μηχανές από το να διαπράξουν πράξεις βίας κατά του εαυτού τους ή των άλλων.